[listopad-grudzień 2019]
🎓Richard Middleton, „Popular Music Analysis and Musicology: Bridging the Gap”🎓
Bardzo przydatny artykuł dla wszystkich, którzy interesują się analizą muzyki (zwłaszcza popularnej), a niekoniecznie mają wykształcenie muzyczne. Middleton, muzykolog i założyciel pisma „Popular Music” przedstawia w nim kilka teorii przydatnych do interpretowania tego, jak działają na nas dźwięki i melodie. Nie będę tutaj streszczać artykułu, bo to nie ma sensu; ani on nie jest długi, ani też specjalnie skomplikowany. Polecam natomiast zwrócić uwagę na pojęcia „groove”, „teoria gestu”, „mikrogesty”. Przy okazji autor też zawiera sporo ciekawych rozważań o tym, jak to tradycyjna muzykologia czasem zawodzi i jak trudno jest zwalczać uprzedzenia do „nowych” – czy formy powstałe w latach 50. XX wieku naprawdę są nowe – form sztuki muzycznej.
Dodam też, że bez tego artykułu prawdopodobnie nie ruszyłabym swojego, he he, opus magnum, czyli magisterki o smutnej muzyce amerykańskiej. Od tego czasu, naturalnie, znalazłam całkiem sporo pomocnych teorii i narzędzi, ale ten artykuł był dla mnie absolutną podstawą, bez której nie miałam pojęcia, jak w ogóle ugryźć temat dźwięku. A gdy rozpoczynałam pisanie, opisywanie samych tekstów uważałam za łatwe i niegodne. Little did I know…
🎓Heather Mooney „Sad Girls and Carefree Black Girls: Affect, Race, (Dis)Possession, and Protest”🎓
Ostatnio trochę się zagrzebałam w temacie black erasure. Trochę przez naukę, trochę przez to, że w mojej pracy (smutek w muzyce amerykańskiej) omówiłam samych białych artystów i jest mi lekko wstyd. Artykuł Heather Mooney troche mnie jednak pocieszył: to nie jest tak, że znalezienie melancholijnej, czarnej muzyki byłoby bardzo oczywiste – w każdym razie, jeśli mowa o współczesnym żeńskim popie. Właśnie różnica w przeżywaniu i tworzeniu popkulturalnych wzorców pomiędzy grupami społecznymi* jest tematem załączonego niżej artykułu. Wprawdzie nie traktuje on bezpośrednio o muzyce, ale przykłady muzyczne są w nim uwzględnione.
Bardzo polecam lekturę, chociażby dla poglębienia wiedzy o tym, jak bardzo konteksty Stanów Zjednoczonych potrafią wpływać na internetowe i kulturowe zjawiska. W świecie globalnego przepływu informacji taka wiedza jest bardzo cenna. W końcu te zjawiska na wiele sposób przenikają do kulturowego krajobrazu w innych krajach, również w Polsce. Myślę, że potrzebujemy takiej wiedzy, chociażby po to, by rozumieć kulturę, którą konsumujemy, zamiast krzyczeć na przykład: „o nie, Yennefer nie jest biała, poprawność polityczna!!!1111”, czy cokolwiek w tym stylu.
PS. Najbardziej zaciekawił mnie fragment o tym, jak „(białe) smutne dziewczyny” zapożyczają estetykę dziewczyn latynoskich. Czasem zapominam, że w Stanach to są dwie różne grupy i że ten podział naprawdę jest ostry.
___
*Race is mostly social construct, okay?
Z drugiej strony, żeby nie było tak amerykanocentrycznie (podziękowania za linka dla fp Piwnica Prezydentki Internetu): https://careful-hux.tumblr.com/post/189703283812/mountain-czernobog-star-crossedvoyager
dziewiętnaście czwartych 